اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۶۲۴: دو دیده در ره آن مه که کی سواره در آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دو دیده در ره آن مه که کی سواره در آید کجا بطالع من هرگز این ستاره بر آید اگر براه امیدش هزار سال نشینم هزار ساله مرادم بیک نظاره بر آید وگرچه در دل من دوزخی است زآتش عشق بسوزم و نگذارم که یک شراره بر آید ز بسکه سینه خراشم ز خار خار فراقش به ناخنم چو گل از تن هزار پاره بر آید زمین معرکه پیدا نمی شود ز حریفان مگر که ماه من از گوشه یی سواره بر اید دل رقیب ندارد فروغ نور محبت چگونه آتش موسی ز سنگ خاره بر آید مترس اهلی از افغان شیخ و یارب صوفی مهل که ناله رند شرابخواره بر آید اهلی شیرازی