اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۶۱۰: باز از فریب وعده دلم را شکیب داد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باز از فریب وعده دلم را شکیب داد صد بارش آزمودم و بازم فریب داد زیب جمال او نه که مشاطه داده است خورشید را که زینت و آیین و زیب داد؟ در رشک آن سرم که بفتراک خویش بست کو را هزار بوسه به ران و رکیب داد بخت از لبش دهد همه را بیحساب بخش مارا که نیست وعده بروز حسیب داد شادم بوصل و هجر که کشتی بخت هم در موج عشق تن بفراز و نشیب داد من خود سگ که ام که بر آن کوی بگذرم جایی که شیر را سگ کویش نهیب داد از خنده گر نداد شکیب دل آن پری اهلی ز گریه داد دل آن ناشکیب داد اهلی شیرازی