اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۵۵۹: آن گل چو شمع بر من مدهوش میزند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن گل چو شمع بر من مدهوش میزند خونم ز شوق تیغ دگر جوش میزند چون شمع هرکه سوخته شد دل نهد به نیش خام است عاشقی که دم از نوش میزند هم خود مگر ز لطف بفریاد من رسد زین زخمها که بر من خاموش میزند گفتی مرو ز هوش بوصلش، چنان کنم کاول بیک کرشمه ره هوش میزند دام ره است خرقه صد پاره هوش دار کان خرقه پوش راه قبا پوش میزند اهلی مگو که که کشت مرا در گوش او کاین نکته پهلویی به بنا گوش میزند اهلی شیرازی