اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۴۹۰: خوشباس که روزی گل امید برآید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوشباس که روزی گل امید برآید روشن شود این ظلمت و خورشید برآید بی نور نماند شب تاریک کس آخر گر مه نبود صبر که ناهید برآید دولت ز در میکده جو زانکه بجامی درویش بصد حشمت جمشید برآید گل یک دو سه روزیست بیا ساغر می گیر سرمست گلی باش که جاوید برآید از غیر مجو فیض محبت که محال است وین میوه محال است که از بید برآید یاران سخن راست همین است که گفتم در باغ جهان هرچه بکارید برآید نومید مشو اهلی از ایام که آخر مقصود شود حاصل و امید برآید اهلی شیرازی