صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۴۰۱: کیفیت می زاهد فرزانه نداند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کیفیت می زاهد فرزانه نداند تا سرنکند در سرپینانه نداند زاهد که بود خشک تر از دانه تسبیح حق نمک گریه مستانه نداند در کعبه ام ویاصنم آید به زبانم سرگرم جنون کعبه وبتخانه نداند عمری است سراسر رو آن کوچه زلف است چون موی به موحال دلم شانه نداند با آن که دوصد میکده پرداخته ماست می خوردن ما را لب پیمانه نداند آن بلبل مستم که اگر در شکن دام در بال گره افتدش ار دانه نداند شوخی که ندارد نگه گرم به عاشق شمعی است که دل سوزی پروانه نداند هر کس به سخن خویش نزدیک ندارد صائب مزه معنی بیگانه نداند صائب تبریزی