صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۳۸۵: روزی که مرا موج نفس دام سخن شد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روزی که مرا موج نفس دام سخن شد شدطوطی چرخ آینه وواله من شد هر مد فغان کز دل پردرد کشیدم شد شاخ گل وسر خط مرغان چمن شد در خدمت آیینه دل صرف شدی کاش عمری که مرا صرف به پرداز سخن شد هر آه که بی خواست برآمدزدل من از بهر برون آمدن از خویش رسن شد برپیری من چرخ سیه کاسه نبخشید هرچندکه هرموبه تنم تیغ وکفن شد هشدار که از باغ سرافکنده برون رفت هر کس که مقید به تماشای چمن شد از تبت وارونه خط هرشکن زلف آغوش وداع دل سرگشته من شد صائب گره دل به تکلف بگشاید دستی که گرفتار سر زلف سخن شد صائب تبریزی