صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۳۸۲: گل مرتبه عارض جانانه نگیرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گل مرتبه عارض جانانه نگیرد جای لب ساقی لب پیمانه نگیرد سیلاب بود کاسه همسایه این قوم کافر به سرکوی بتان خانه نگیرد در سینه عشاق نماند گهر راز این تابه تفسیده به خود دانه نگیرد سیراب نگردد ز صدف تشنه گوهر پیش ره ما کعبه وبتخانه نگیرد در پوست نگنجد دل خون گشته عاشق می چون رسد آرام به میخانه نگیرد در دایره سوختگان شمع خموش است تا شعله به بال وپر پروانه نگیرد آورده محال است که چون آمده گردد عاقل ز جنون رتبه دیوانه نگیرد در دیده ما نیست به جز نقش تو محرم آیینه ما صورت بیگانه نگیرد چون چاک نگردد دل شمشاد که آن زلف غیر از دل صد چاک به خود شانه نگیرد وحشت ز جهان لازم روشن گهران است جغدست دل هر که ز ویرانه نگیرد صائب ز خرابات محال است برآید تاجامی ازان نرگس مستانه نگیرد صائب تبریزی