اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۳۹۶: آنکه فرشته را ازو دست امید کوته است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آنکه فرشته را ازو دست امید کوته است با دل ما بود ولی از دل خود کی آگه است از بر ما چه میروی بهر خدا که باز گرد جان بفدای مرکبت چشم امید بر ره است دست بلند همتان عشق چو آفتاب کرد سایه ز پست همتی گمشده در ته چه است بر من پیر ای جوان طعنه ز عاشقی مزن باده چو سالخورده شد مستی و سوز آنگه است جامه زهد دوختن بر تن پیر سینه چاک عقل هوس کند ولی رشته عمر کوته است ز آتش دوزخش چه غم اهلی از ابر لطف تو سایه رحمت تواش در همه حال همره است اهلی شیرازی