اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۳۵۴: پیر مغان گدای درش همچو ما بسی است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پیر مغان گدای درش همچو ما بسی است ما خود کسی نه ایم ولی پیر ما کسی است گر بهر دوست کوهکنی مرد قصه چیست در وادی محبت ازین کشته ها بسی است هرگل که نیست بوی وفا دارییی در او گر هم گل بهشت بود پیش ما خسی است بادا فدای قامت طوبی خرام او هرجا که سرونازی و شمشاد نورسی است باشد که همرهان نظر کیمیا کنند بر اهلی حزین که درین راه واپسی است اهلی شیرازی