اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۳۴۸: مرا ز عشق نه عقل و نه دین دنیایی است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا ز عشق نه عقل و نه دین دنیایی است چه زندگی است که من دارم این چه رسوایی است حدیث شوق همین بس که سوختم بی تو سخن یکی است دگرها عبارت آرایی است جدا ز یوسف خود تا شدم یقینم شد که چشم بستن یعقوب عین بینایی است چو سوختم مبر ای باد خاکم از در دوست که دشمنم نکند سرزنش که هر جایی است ز ناتوانی از آن کعبه مرادم دور خوش است کعبه ولی شرط ره توانایی است چو طبع یار ز ذکر فرشته می رنجد چه جای دردسر عاشقان شیدایی است مزن بر آتش ما آّ امشب ا گریه که سوز سینه اهلی چراغ تنهایی است اهلی شیرازی