اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۰: مرا که جان پی قربان شدن بود پیشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا که جان پی قربان شدن بود پیشت تو خواهی ام کش و خواهی رقیب بد کیشت ترا بشاهی حسن آن بزرگی از بختست که آفتاب کم از ذره یی بود پیشت جراحت دل من تازه تر شد از نمکت اگر چه گرم کنی مرهم دل ریشت ز مومیایی شمع وصال رحمی کن به دلشکستگی عاشقان درویشت به ذوق مستی عشق آن زمان رسی ای دل که طعم نوش دهد نشتر بد اندیشت بدان دو آهوی مجنون شکار او اهلی مکن نگاه که بیگانه سازد از خویشت اهلی شیرازی