اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۱: گر بسوزد تن زارم بر من خار و خسی است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر بسوزد تن زارم بر من خار و خسی است غم دل می خورم اما که دلم آن کسی است بسکه شبها من دیوانه بخود در سخنم هست همسایه گمانش که مرا همنفسی است ای اجل جان مرا بخش بدان زلف سیاه رانکه هر رشته جان بسته دام هوسی است باغبان، مرغ دل من ننشیند بچمن بگشا در که چمن بر دل تنگم قفسی است ای شکر لب زبر خویش مران اهلی را زانکه هرجا شکری هست بگردش مگسی است اهلی شیرازی