اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۵: آنچه غم تو کرد اگر بازرسم به دیدنت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آنچه غم تو کرد اگر بازرسم به دیدنت فرق من است و پای تو دست من است و دامنت ای به فرشته سیرتی آیت رحمت و کرم با همه کس وفا کنی این چه جفاست با منت سرو بلند همتی کی به تو میرسد کسی ور برسد کجا رسد دست کسی به گردنت روشنی دو چشم ما خاک رهت شد از صفا سرمه چشم دوستان کوری چشم دشمنت داغ تو سوخت جان من از تو چه پوشم این سخن بلکه چو شمع کفته شد زاب دو دیده روشنت آنکه ندیده روز و شب وصف بهشت می کند وه چه قیامتی بود گر برسد به گلشنت اهلی از آفتاب خود دور اگر بمانده یی صبر کن که عاقبت رسد روشنیی به روزنت اهلی شیرازی