اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۳: زبخت بد جگرم از جفای اوریش است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زبخت بد جگرم از جفای اوریش است بلای بخت بدم از جفای او بیش است چه طالع است ندانم چه بخت شور است این گه گر جهان همه نوش است بخت من نیش است حریف من نشود هیچ مهربان هرگز همیشه مونس من دلبری جفا کیش است اگر چه کوه غمی پیش کوهکن آمد هزار کوه بلا هر طرف مرا پیش است ز خط آن لب لعلم جگر بود پاره فغان که نیش من است آنکه مرهم ریش است سلامت دو جهان بخش سر بلندان است ملامت همه عالم نصیب درویش است اگر به خلق غمی می رسد ز بیگانه بلا و محنت اهلی همیشه از خویش است اهلی شیرازی