اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۰: گمره عشقم و نبود به من مست گرفت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گمره عشقم و نبود به من مست گرفت که چنین می بردم او که مرا دست گرفت خاک ره گشتن ما عین سرافرازی بود چشم کوتاه نظر همت ما پست گرفت موج بحر کرم افکند مرادم به کنار ورنه این صید نشاید به دو صد شست گرفت از وجود و عدم یار فراغت دارد هستی ام نیستی و نیستی ام هست گرفت اهلی از عشق تو شد کافر و زنار پرست نام ایمان به زبان بهر زبان بست گرفت اهلی شیرازی