اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۷: بسکه به دل می زنم سنگ که دلدار رفت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بسکه به دل می زنم سنگ که دلدار رفت کار دل از دست شد دست هم از کار رفت حال چه پرسی زمن از هجر سوخت کار به مردن کشید قصه ز گفتار رفت بود مرادم که زود شب بشود روز وصل کی به مراد کسی چرخ ستمکار رفت عمر گرانمایه رفت هجر در آمد زدر پای گریزم نماند قوت رفتار رفت ساقی مجلس برفت بزم بر آمد بهم گل زچمن شد برون رونق گلزار رفت اهلی اگر جان کنی صرف سگانش رواست زانکه در آن حلقه دوش ذکر تو بسیار رفت اهلی شیرازی