اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۴: گرچه حسن همه کس آفت اهل نظرست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گرچه حسن همه کس آفت اهل نظرست حسن خورشید مرا جذبه مهری دگرست جگرش پاره کند گر نکند گریه خون عاشق سوخته را کاین همه خون در جگرست ماتم سوخته خویش بود گریه شمع اینقدر هست که پروانه زخود بی خبرست منت خاک رهت بر سرما تنها نیست هرکجا هست غبار قدمت تاج سرست گل چنان ساغر می خورد که کس بوی نبرد درد سرها همه از نعره مرغ سحرست دامن افشان زرهت زاهد و ما سرمه کشان فرق از اهل نظر و اهل ورع این قدرست عشق و رسوایی اگر عیب بود پیش کسان عیب اهلی مکن ای خواجه که اینش هنرست اهلی شیرازی