اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۹۷: بی اختیار ماست که دل بیقرار ازوست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بی اختیار ماست که دل بیقرار ازوست ما را چه اختیار بود از اوست تا حسن آن پری است چنان بر قرار خود تنها نه من که هرکه بود بی قرار ازوست آه این چه نو گل است که در بوستان حسن چون لاله هر که می نگرم داغدار ازوست کس را بمهوشی نرسد ناز پیش او جایی که آفتاب فلک شرمسار از اوست چون آب دیده هر که نه پاکیزه دامن است گر مردم دویده بود بر کنار ازوست خاکسترست از آتش غم دل ولی هنوز جان مرا بهر نفسی صد غبار ازوست اهلی تو طالع دل ما بین کزین چمن گل زان دیگران بود و زخم خار ازوست اهلی شیرازی