اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۷۴: زفتراک سوار من چه معراجی است آهورا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زفتراک سوار من چه معراجی است آهورا سر آن آهویی گردم که قران می شود اورا نکوخویی ز خوبان رشک عاشق بار می رد از آن نیکویان دل می دهم خوبان بدخورا به محراب دعا ابروی او می جویم و چون من دعا گوییست در هر گوشه آن محراب ابرورا کنون سختست محرومی که بعد از آشنایی ها سر بیگانگی با من بود آن سرو دلجو را از آن یوسف چو یعقوبم کجا روشن شود دیده که بویی هم دریغ آید زمن آن عنبرین بورا دل من گر پریشان شد مبادا زلفش آشفته سر چو گان سلامت باد اگر زخمی رسد گورا بیاد وصل او اهلی مکن افغان که در بزمش ملک چون در نمیگنجد که یاد آرد سگ کورا اهلی شیرازی