سعدی شیرازی
غزل های سعدی
غزل ۹۵: آن که دل من چو گوی در خم چوگان اوست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن که دل من چو گوی در خم چوگان اوست موقف آزادگان بر سر میدان اوست ره به در از کوی دوست نیست که بیرون برند سلسله پای جمع زلف پریشان اوست چند نصیحت کنند بی خبرانم به صبر درد مرا ای حکیم صبر نه درمان اوست گر کند انعام او در من مسکین نگاه ور نکند حاکمست بنده به فرمان اوست گر بزند بی گناه عادت بخت منست ور بنوازد به لطف غایت احسان اوست میل ندارم به باغ انس نگیرم به سرو سروی اگر لایقست قد خرامان اوست چون بتواند نشست آن که دلش غایبست یا بتواند گریخت آن که به زندان اوست حیرت عشاق را عیب کند بی بصر بهره ندارد ز عیش هر که نه حیران اوست چون تو گلی کس ندید در چمن روزگار خاصه که مرغی چو من بلبل بستان اوست گر همه مرغی زنند سخت کمانان به تیر حیف بود بلبلی کاین همه دستان اوست سعدی اگر طالبی راه رو و رنج بر کعبه دیدار دوست صبر بیابان اوست سعدی شیرازی