اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۴۹: از بس که خورم بر جگر از طعنه سنان ها
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از بس که خورم بر جگر از طعنه سنان ها خون شد جگر ریش من از زخم زبان ها دانی که چه بس تیر نهان خورده ام از تو پیش آی که تا باز دهم با تو نشان ها من با تو چه گویم که زمانی که تو آیی بی خود شوم از شوق وصال تو زمان ها آن چشم و چراغی که به بالین تو تا روز سوزد همه شب شمع صفت رشته جان ها مرغ دلم از جای شد آن لحظه که از ناز ابروی بلند تو بر آورد کمان ها شاهان همه رندان در میکده گشتند یعنی که چنین ها شود از عشق چنان ها امروز عیان شد که نداری سر اهلی بیچاره غلط داشت به مهر تو گمان ها اهلی شیرازی