اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۴۰: آه کز دست دل این سینه ریش است مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آه کز دست دل این سینه ریش است مرا هر بلایی که بود از دل خویش است مرا من که بیگانه ز خویشم ز غم و محبت هجر چه غم از محنت بیگانه و خویش است مرا نوش وصل تومن از نیش بلا یافته ام لذت نوش تو از تلخی نیش است مرا گر دل از زخم ستم ریش شود غم نبود شکرین لعل لبت مرهم ریش است مرا زهر چشم تو اگر تلخ کند کام همه تلخی کم محلی از همه بیش است مرا من مگر کعبه وصل تو قیامت یابم کین ره دور و درازی است که پیش است مرا همچو اهلی چه کنم گر نکنم سجده دوست بت پرستم من و این ملت و کیش است مرا اهلی شیرازی