اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۶: تا دیده ام بخواب شبی بوتراب را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا دیده ام بخواب شبی بوتراب را چشمم دگر بخواب ندیده است خواب را شاه نجف که نقد وجودست در جهان گنج وجود اوست جهان خراب را هر کس که یافت خاک در او بهشت یافت آری بهشت خاک درست این جناب را ای آفتاب تا شده یی در نقاب غیب ظلمت گرفته است بر افکن نقاب را تا ماه نو بشکل رکابت بر آمده صد حسرت است بر مه نو آفتاب را مه را اگر مجال عنان گیری تو نیست چندان مجال ده که ببوسد رکاب را اهلی نظر بعالم روحانیان گشاد تا سرمه ساخت خاک در بوتراب را اهلی شیرازی