صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۳۲۴: هر کس نوایی از من آتش زبان شنید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر کس نوایی از من آتش زبان شنید افسرده شد چو زمزمه بلبلان شنید در پرده های گوش گل از ناز ره نیافت فریاد من که گوش کر باغبان شنید بر عاجزان دراز نسازد زبان چو تیر پیش از هدف کسی که فغان از کمان شنید در حیرتم که از چه به گل ماند پای سرو زین نغمه های تر که ز آب روان شنید خامی بود توقع روزی ز آسمان کی زین تنور سرد کسی بوی نان شنید دیوانه گر نگشت سرش داغ کردنی است هر کس که وصف خوبی آن دلستان شنید در هر دلی که حسن گلو سوز او گذشت بوی کباب از نفسش می توان شنید صائب گرفت گوشه ای از اهل روزگار ازبس که ناشنیدنی از مردمان شنید صائب تبریزی