صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۳۲۰: از نغمه پرده مطرب دستانسرا کشید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از نغمه پرده مطرب دستانسرا کشید دام پری شکار به روی هوا کشد هر جا که رفت داد گریبان به دست غم از پای گل کسی که درین فصل پاکشید سرو ترا ز سایه چکد آب زندگی گر دید خضر هر که در این سایه واکشید سیمای ما قلمرو نقش مراد شد زان سیلی که عشق به رخسار ماکشید در خنده ای که از ته دل نیست فیض نیست بیهوده غنچه منت باد صبا کشید در چشم بی نیازی ما کار میل کرد گردون اگر به دیده ما توتیا کشید آب حیات می خورد از چشمه سراب تسلیم هر که رابه مقام رضاکشید در آستین همت گردون جناب ماست دستی که خط به صفحه بال هماکشید آیینه اش ز زنگ کدورت نگشت صاف چون خضر هر که منت آب بقا کشید ما را به حرف آینه رویان درآورند نتوان ز طوطیان به شکر حرف واکشید صائب حلاوتی که من از فقر یافتم ناز شکر توانی ز نی بوریا کشید صائب تبریزی