صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۲۷۶: گفتار صدق، مایه آزار می شود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گفتار صدق، مایه آزار می شود چون حرف حق بلند شود دار می شود پای به خواب رفته شمارد دلیل را آن را که شوق قافله سالار می شود چون عقل نیست نقد جنون قلب و ناروا دیوانه خرج کوچه وبازار می شود کوه تعلقی که تو بر خویش بسته ای از سایه تو خاک گرانبار می شود دلهای آب کرده نماند درین بساط شبنم کجا مقیمی گلزار می شود در محفلی که روی تو گردد عرق فشان از خواب حیرت آینه بیدار می شود در چشم بلبلی که کشد سر به زیر بال عالم تمام یک گل بی خار می شود عقلی که می گشود ز کار جهان گره امروز صرف بستن دستار می شود از حرص، کار نفس به طول امل کشد این مور از امتداد زمان مار می شود بر چین بساط شید که طاعات ظاهری در چشم نفس پرده پندار می شود سوراخ می شود دلش از دوری محیط هر قطره ای که گوهر شهوار می شود نتوان ز شرم در رخ آن گلعذار دید شبنم حجاب چهره گلزار می شود صائب زنند مهر به لب جمله طوطیان هر جا که خامه تو شکربار می شود صائب تبریزی