صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۲۶۶: در هر دلی که ریشه غم زعفران شود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در هر دلی که ریشه غم زعفران شود خندان چگونه از می چون ارغوان شود از کوه غم شود دل افگار من سبک بار گران به کشتی من بادبان شود دریا شود ز گریه رحمت کنار من از چشم هر که قطره اشکی روان شود در تیغ زهر داده امید حیات هست بیچاره آن که زخمی تیغ زبان شود خود را به خاکبوس هدف بی نفس رسان زان پیشتر که قد چو تیرت کمان شود تا هست در رکاب ترا پای اقتدار فرصت مده به نفس که مطلق عنان شود از گرد سرمه آب ندارد در او صدا گویا کسی به خاک صفاهان چسان شود چون غنچه می شود نفس بلبلان گره صائب اگر خموش درین گلستان شود صائب تبریزی