سعدی شیرازی
غزل های سعدی
غزل ۷۹: این باد بهار بوستانست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
این باد بهار بوستان است یا بوی وصال دوستان است دل می برد این خط نگارین گویی خط روی دلستان است ای مرغ به دام دل گرفتار بازآی که وقت آشیان است شب ها من و شمع می گدازیم این است که سوز من نهان است گوشم همه روز از انتظارت بر راه و نظر بر آستان است ور بانگ مؤذنی میاید گویم که درای کاروان است با آن همه دشمنی که کردی بازآی که دوستی همان است با قوت بازوان عشقت سرپنجهٔ صبر ناتوان است بیزاری دوستان دمساز تفریق میان جسم و جان است نالیدن دردناک سعدی بر دعوی دوستی بیان است آتش به نی قلم درانداخت وین حبر که می رود دخان است سعدی شیرازی