صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۲۴۸: آزاده چون مسیح بر افلاک می رود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آزاده چون مسیح بر افلاک می رود این منزل از کسی است که چالاک می رود بیدرد را چو مار گزد سایه کمند عاشق به چشم حلقه فتراک می رود در مشرب پیاله کشان نیست سرکشی بر هر طرف که می کشیش تاک می رود بخت سیاه صیقل ارباب بینش است از سیر گلخن آینه ها پاک می رود راه ستمگران ز خس و خار پاک نسیت آتش همیشه بر سر خاشاک می رود ما را نظر یه جامه و دستار پاک نیست اینجا سخن ز چشم ودل پاک می رود بی پرده گردد آن که درد پرده کسان نباش بی کفن به ته خاک می رود صائب به خنده هر که درین باغ لب گشود چون گل به خاک با دل صد چاک می رود صائب تبریزی