صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۲۴۴: هر کس که در نماز به روی و ریا رود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر کس که در نماز به روی و ریا رود بر پشت بام کعبه به کسب هوا رود بر عشق رهروی که کند عقل اختیار از خضر بگسلد ز پی نقش پا رود تا باز می کنند نظر بسته می شود از هر دری که اهل طلب بینوا رود این قفل وا شود به کلید شکستگی هردانه ای که نرم شد از آسیا رود بینا کسی بود که نهد پا به احتیاط در وادیی که کوردر او بی عصا رود خواب غرور لازم ارباب دولت است کی تیرگی ز سایه بال هما رود بیرون نرفت سرمه به شستن ز چشم یار دود از سیاه خانه لیلی کجا رود نادان شود ز اهل بصیرت به خاکمال کوتاه دیدگی اگر از توتیا رود بی مغز را ز جای برد گفتگوی پوچ کاه سبک عنان ز پی کهربا رود هر کس هرآنچه یافته زین خاک یافته است از آستان میکده صائب کجارود صائب تبریزی