صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۱۹۶: با خاطر گرفته کدورت چه می کند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
با خاطر گرفته کدورت چه می کند با کوه درد سنگ ملامت چه می کند در خشکسال آب گهر کم نمی شود بخل فلک به اهل قناعت چه می کند باران بی محل ندهد نفع کشت را در وقت پیری اشک ندامت چه می کند خال ترا به یاری خط احتیاج نیست این دزد خیره پرده ظلمت چه می کند سیلاب صاف شد ز هم آغوشی محیط با سینه گشاده کدورت چه می کند وحشت چو رو دهد همه جا کنج عزلت است از خود رمیده گوشه عزلت چه می کند تعمیر خانه شاهد ویرانی دل است آن را که دل بجاست عمارت چه می کند از پشت زرنگار خود آیینه فارغ است محو تو سیر گلشن جنت چه می کند صائب مرا به درد دل خویش واگذار بیمار بی دماغ عیادت چه می کند صائب تبریزی