صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۱۷۱: جمعی که در لباس می ناب می کشند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جمعی که در لباس می ناب می کشند دام کتان به چهره مهتاب می کشند آنان که در مقام رضا آرمیده اند خمیازه را به ذوق می ناب می کشند بهر شگون همیشه خراباتیان عشق صندل به طرف جبهه ز سیلاب می کشند بیطاقتان که گریه پی دفع غم کنند صف در نبرد شعله ز سیماب می کشند جمعی که پشتگرم به عشق ازل نیند ناز سمور ومنت سنجاب می کشند زهاد اگر ز توبه خود منفعل نیند خود را چرا به گوشه محراب می کشند جایی رسیده است رطوبت که میکشان دست ودهان خود به هوا آب می کشند صائب فروغ فیض ز هر بی بصر مجوی کاین توتیا به دیده بیخواب می کشند صائب تبریزی