صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۱۶۰: زیر سپهر دست دعا موج می زند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زیر سپهر دست دعا موج می زند در خانه کریم گدا موج می زند غفلت نگر که پشت به محراب کرده ایم در کشوری که قبله نما موج می زند آفاق را تردد خاطر گرفته است هر قطره زین محیط جدا موج می زند زنهار در حمایت عریان تنی گریز کز خرقه های صوف بلا موج می زند بردار می تپد سر منصور و تن به خاک دریا کجا سفینه کجا موج می زند چشم هوس چه نقش تواند بر آب زد آنجا که آبروی حیا موج می زند درحیرتم که آن گل بی خارچون گذشت از سینه ای که خار جفا موج می زند تا خورد استخوان من دلشکسته را جوهر ز استخوان هما موج می زند کوه از تجلی توچنان آب گشته است کز جنبش نسیم صبا موج می زند تیغ برهنه تو ز جوهر منزه است این بحر از کشاکش ما موج می زند صائب مکش سر از خط تسلیم زینهار کآرام در مقام رضا موج می زند صائب تبریزی