صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۱۵۷: قربانیان شکفته به قصاب برخورند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
قربانیان شکفته به قصاب برخورند چون پل بغل گشاده به سیلاب برخورند جمعی که ره به چاشنی فقر برده اند بر روی بوریا ز شکر خواب برخورند صاف جهان به مردم خاموش می رسد لب بسته کوزه ها ز می ناب برخورند اقبال دیدگان به گنهکار و بیگناه با جبهه گشاده چو محراب برخورند چون ذره می دوند به هر کوچه عاشقان شاید به آفتاب جهانتاب برخورند سر گشتگی به طالع جمعی که آمده است در چشمه سیراب به گرداب برخورند هر کس دعا کند به اجابت قرین شود در هر کجا به یکدگر احباب برخورند جمعی که از یگانگی نور آگهند هر شب که شمع نیست ز مهتاب برخورند صائب سراغ بحر کنند وروان شوند از سر گذشتگان چو به سیلاب برخورند صائب تبریزی