صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۱۵۵: جمعی که زیر خاک دل پاک می برند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جمعی که زیر خاک دل پاک می برند با خود بهشت را به ته خاک می برند روحی که شد لطیف چو شبنم در این چمن با صد کمند مهر به افلاک می برند در حشر سر ز روزن جنت بر آورند آنان که سر به حلقه فتراک می برند جمعی که همچو غنچه کله کج نهاده اند چون گل ز باغ سینه صد چاک می برند نتوان به نور شرم به جز پیش پای دید از حسن فیض مردم بیباک می برند هر مال شبهه ای که بود چون حرامیان دست و دهن به آب کشان پاک می برند صائب مکن ز چرخ شکایت که عارفان از سیر گلخن آینه پاک می برند صائب تبریزی