کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۱۰: چو گل به لطف نو زد ان نازک اندامی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو گل به لطف نو زد ان نازک اندامی درید پیرهن نیکوئی به بد نامی دلم بشام سر زلف نست و میترسم که باز بشکنی این آبگینه شامی یکی که میبرد آرام دل به شیوه چشم چه چشم دارم ازو شیوه دلارامی به نکهت سر زلف تو باز دم زد عود عجب که سوخته و از سر نمی نهد خامی شبی به حلقة ما ذکر عصمت میرفت شدند حلقه بگوش تو عارف و عامی کی که هیچ نبردی حدیث می به زبان البانو دید و مثل شد بدرد آشامی کمال اگر ز دهانش نیافتی کامی مباش ننگدل و صبر کن بناکامی کمال الدین خجندی