کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۰۶: چرا به تحفه دردم همیشه ننوازی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چرا به تحفه دردم همیشه ننوازی به ناز و شیوه نسوزی مرا و نگداری خس توایم همه کار خس چه باشد سوز نو آتشی و توانی که کار ما سازی ت بدست نیغ تو کار جراحت دل ریش مام نا شده خواهم که از سر آغازی به زیر پا شکند هرچه افتد این عجیبست که بشکنه دلم از زیر پا نیندازی نبرد دست به زلفت صبا به بازی نیز حریف زیر برست و نمی خورد بازی اگر چه سرور بستان صنوبر آمد و سرو ترا رسد بسر سروران سرافرازی کمال باز گزیدی هوای قامت بار بدت میاد که مرغ بلند پروازی کمال الدین خجندی