کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۹۷۳: ای رخت آیت حسن و دهنت لطف خدای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای رخت آیت حسن و دهنت لطف خدای به حدیثی بگشای آن لب و لطفی بنمای خانه تست دل و دیده ز باران سرشک اگر این خانه چکد آب در آن خانه در آی شد ز نظارگیان خانه همسایه خراب به من با تو که فرمود که بر بام برآی زاهد شهر بخشکیست ز چوبی کمتر که چو نعلین نمالیده بروی آن کف پای گفته بودی که شبی باده خورم با تو بیا همچو پیمان من و وعده خود دیر میای روز باران سرشکم مرو از خانه به باغ که رود پای تو چون سرو فرو در گل و لای بوستانیست سرای از گل آن روی کمال به سرای آمدی ای بلبل خوشگو به سرای کمال الدین خجندی