کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۸۳۵: چو زلف یار ز خود لازم است ببریدن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو زلف یار ز خود لازم است ببریدن گر اختیار کنی خاک پاش بوسیدن دلا چو در حرم عشق میروی خود را چو شمع جمع ادب نیست در میان دیدن به خاک بوسی پایت هنوز دارم چشم در آن زمان که بگیرم به خاک پوسیدن اگر نه داعیة شبروست زلف ترا چه موجیست بدامن چراغ پوشیدن بکشت پیچش آن زلف تا بدار مرا چنان که دام کشد مرغ را ز پیچیدن همیشه گرد تو خواهیم چون کمر گردید که گرد موی میانان خوش است گردیدن کمال وصف میانش اگر کنی تحریر قلم بباید باریکتر تراشیدن کمال الدین خجندی