صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۱۴۹: گوش از برای نغمه تر آفریده اند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گوش از برای نغمه تر آفریده اند وز بهر روی خوب نظرآفریده اند چشم از برای گریه ولب از برای آه وز بهر داغ لخت جگر آفریده اند مقصود از صدف گهر آبدار اوست از بهر اشک دیده تر آفریده اند بی شک گرم یک مژه برهم زدن مباش کاین رشته را برای گهر آفریده اند هر چهره نیست قابل خونابه سرشک کاین سکه بهر روی چو زر آفریده اند مگشا به هر سمنبری آغوش خویش را کاین هاله را برای قمر آفریده اند خط را برات بر لب خوبان نوشته اند از بهر مور تنگ شکر آفریده اند سنگ است باب خنده بیجای غافلان از بهر کبک کوه وکمر آفریده اند انصاف نیست هیزم دوزخ کند کسی نخلی که از برای ثمر آفریده اند صائب بود ز کیسه دریا سخای ابر دل را برای دیده ترآفریده اند صائب تبریزی