صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۱۳۲: دلهاکه جا به زلف معنبر گرفته اند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلهاکه جا به زلف معنبر گرفته اند بی انتظاردامن محشر گرفته اند جمعی که برده اند سر خود به زیر بال نه بیضه فلک به ته پر گرفته اند یک جا قرار دولت دنیا نمی کند آب حیات را ز سکندر گرفته اند پیش کسی دراز نسازند میکشان دستی که چون سبو به ته سر گرفته اند یکرنگ گل شده است زبس عندلیب من از بال من گلاب مکرر گرفته اند چون مرغ پربریده ز پروانه مانده است تا نامه مرا ز کبوتر گرفته اند چون شمع بارها زسر خود گذشتگان در زیر تیغ زندگی از سر گرفته اند ارباب درد از پی سامان اشک و آه آتش ز سنگ و آب ز گوهر گرفته اند صائب جماعتی که ز می دست شسته اند ساغر زدست ساقی کوثر گرفته اند صائب تبریزی