صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۱۲۸: مستان چو غنچه بند قبا را نبسته اند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مستان چو غنچه بند قبا را نبسته اند بر سینه راه فیض هوا رانبسته اند ای سرو وقت رفتن ازین لاله زار نیست نخل مصیبت شهدا را نبسته اند سهل است اگر زپای فتادیم در رهش بال تپیدن دل مارا نبسته اند رنگ حجاب می چکد از روی گلرخان بر خود چو لاله رنگ حنا را نبسته اند گر شانه پا شکسته آن زلف گشته است بال نسیم وپای صبا را نبسته اند مست است وباز کرده گریبان ناز را داغم که دست بند قبا را نبسته اند صائب اگر چه پای گریزم شکسته است اما خوشم که دست دعا را نبسته اند صائب تبریزی