صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۱۲۴: نه آسمان سبو کش میخانه تواند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نه آسمان سبو کش میخانه تواند در حلقه تصرف پیمانه تواند چندان که چشم کار کند در سواد خاک مردم خراب نرگس مستانه تواند گردنکشان شیشه وافتادگان جام در زیر دست ساقی میخانه تواند نه آسمان ز طاق بلند تو شیشه ای است این خاک طینتان همه پیمانه تواند آن خسروان که روز بزرگی کنند خرج چون شب شود گدای در خانه تواند جمعی کز آشنایی عالم بریده اند در جستجوی معنی بیگانه تواند ما خود چه ذره ایم که خورشید طلعتان با روی آتشین همه پروانه تواند آزادگان که سر به فلک در نیاورند در آرزوی دام تو ودانه تواند صائب بگو که پرده شناسان روزگار از دل تمام گوش به افسانه تواند صائب تبریزی