صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۱۱۰: آیینه ام ز روشنی آزار می کشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آیینه ام ز روشنی آزار می کشد خاطر به سیر سبزه زنگار می کشد با زاهدان خشک مگو حرف حق بلند منصور را ببین که چه از دار می کشد این بوستان کیست که مژگان آفتاب چون خار گردن از سر دیوار می کشد درمانده ملایمت من شده است خصم اینجا ز موم نشتر آزار می کشد خواهد به ابر پنبه زدن برق داغ من این گل سری به گوشه دستارمی کشد آن زلف مشکبار که یادش بخیر باد یارب چه دور ازان گل رخسارمی کشد از چشمه سار آبله ام آب می خورد خاری که نیشتر از دهن مار می کشد ای دوست غافلی که درین یک دو روزه هجر صائب چها ز چرخ ستمکار می کشد صائب تبریزی