صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۰۷۷: زخم از هنر همیشه به صاحب هنر رسد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زخم از هنر همیشه به صاحب هنر رسد چون خانه صدف که به آب از گهر رسد افتادگی گزین که ازین خاکدان پست شبنم به آفتاب ازین بال وپر رسد بر دل گذار دست که در گلشن ادب دستی که کوته است به وصل ثمر رسد از چشم تنگ مور که خاکش به چشم باد مشکل به طوطیان سخنگو شکر رسد از التفات عشق گرانمایه گشت دل مانند گوهری که به صاحب نظر رسد در عهد ما که در گره افتاده کارها مشکل به داد آبله ها نیشتر رسد شبنم ز چشم شور نمکسود می کند داغی اگر به لاله خونین جگر رسد در پیچ وتاب باش که فیض پیچ وتاب زنار بیشتر به وصال کمر رسد کوتاه کن فسانه که سودا نه آن شب است کز حرف و صورت رشته عمرش بسر رسد صائب کجاست طالع آنم که آن نگار چون دولت نخوانده ز در بیخبر رسد صائب تبریزی