صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۰۵۳: پروانه ای که گرد تو یک بار می پرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پروانه ای که گرد تو یک بار می پرد از شاخسار شعله شرروار می پرد ژولیده موی باش که سر می دهد به باد هر کس به بال طره دستار می پرد امروز نوبت جگر تشنه زخم کیست کز شوق بوسه اش لب سوفار می پرد تا در بغل کشد کمر نازک ترا از شوق چشم حلقه زنار می پرد کم ظرف تشنه حرکتهای ناقص است چشم حباب از پی رفتار می پرد بال تپش اگر دل پرخون بهم زند رنگ بهانه جوی ز رخسار می پرد از دستبرد سنگ حوادث چه غافل است مرغی که شاخ شاخ به گلزار می پرد برقطره ای ندوخته ام چشم چون حباب موج دلم به ساغر سرشار می پرد حسن غیور را ز نگهبان گریز نیست چشم گل از پی مژه خار می پرد صائب شراب شوق چنین گر اثر کند مهر خموشی از لب اظهار می پرد صائب تبریزی