صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۰۳۰: کنون که ناخن تدبیر من شکسته دمید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کنون که ناخن تدبیر من شکسته دمید ز چشم آبله ام خار دسته دسته دمید درین چمن که گلش خار در بغل دارد خوشا کسی که چو بادام چشم بسته دمید بغیر داغ که صد برگ گشت از ناخن چه گل مرا دگر از طالع خجسته دمید ز تنگ گیری این روزگار در عجبم که صبح خنده چسان از دهان پسته دمید چه فتنه ای تو که سنبل به آن دماغ بلند ز شوق خدمت زلفت کمر نبسته دمید چنان غبار کدورت گرفت عالم را که صبح نور ز آیینه زنگ بسته دمید نظر به لاله و گل چون سیه کنم صائب مرا که سنبل آه از دل شکسته دمید صائب تبریزی