صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۰۲۹: توان به صبر سر سرکشان به دام کشید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
توان به صبر سر سرکشان به دام کشید که نرم نرم خط از حسن انتقام کشید ز کلک صنع همان روز آفرین برخاست که گرد لعل لبش خط مشکفام کشید همان پر از گل خمیازه است آغوشش اگر چه هاله به بر ماه را تمام کشید مکن ز بخت سیه تلخ روی خود که نگین سیاهرویی عالم برای نام کشید کسی چودار درین انجمن سرافرازست که کاسه از سر منصور کرد وجام کشید ز انتقام حق ایمن نمود دشمن را ز خصم هر که به زور خود انتقام کشید ز فیض عالم بالا چه در توانی یافت ترا که کسب هوا برکنار بام کشید فریب زندگی تلخ داد دایه مرا ز شکری که به طفلی مرا به کام کشید به دیدنی نتوان کنه عشق را دریافت به یک نفس نتوان بحر را تمام کشید ازین مصاف سر آن کس برد که چون خورشید هزار تیغ به یکبار از نیام کشید ز پرتو نظر التفات مردان است که گفتگوی تو صائب به این مقام کشید صائب تبریزی