قاسم انوار
غزل ها
شمارهٔ ۵۹۱: از مسجد و می خانه وز کعبه و بت خانه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از مسجد و می خانه وز کعبه و بت خانه مقصود خدا عشقست، باقی همه افسانه بنما رخ زیبا را، تا فاش بگویم من : «قد اشرف الدنیا من نور حمیانه » هرکس صفتی دارد، با خود ز ازل آرد تو عاشق حسن خود، من بی دل و دیوانه ای قبله جان من وی جان و جهان من دیدار تو می بینم در کعبه و بت خانه دلدار مرا گوید: خود را و مرا وادان من نور و تو تاریکی، من شمع و تو پروانه گر نور یقین با تو همراه شود بینی آن خواجه «نمی میره » وین بنده «نمی مانه » قاسم تو قصور خود و احسان خداوندی می بینی و «می بینه » می دانی و «می دانه » قاسم انوار