قاسم انوار
غزل ها
شمارهٔ ۵۸۷: ساقیا، عذر مگو، باده بسر مستان ده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ساقیا، عذر مگو، باده بسر مستان ده می بمستان بده و توبه به هشیاران ده نیک بیمار فراقیم و ز پای افتاده از شفاخانه تو شربت بیماران ده اهل دل شربت وصل تو خریدند به جان ما بضاعت چو نداریم بما ارزان ده هرکس از شربت سودای تو سرمست شدند جان ما را بکرم باده استحسان ده گر تو خواهی که همی فاسد و کاسد نشود باده از جام ارادت بخریداران ده ساکن کوی ترا روضه رضوان فرمای عاشق روی ترا جنت جاویدان ده قاسمی، اعمش این راه نبیند خود را زود باش و بکفش آینه رخشان ده قاسم انوار